บทที่ 7 บทที่ 7 เสียพรหมจรรย์
สวีเหลียนฮวาทั้งรู้สึกตื่นตระหนกและอับอายเป็นอย่างมาก นางไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว นางควรจะลุกขึ้นดีหรือไม่?
แต่อีกใจหนึ่งก็อยากลอง!!!
แต่เขานิสัยแย่เช่นนี้ นางทำใจร่วมรักกับเขาไม่ลงจริง ๆ แต่เขามีใบหน้าที่หล่อ นางควรให้อภัยเขาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ดีหรือไม่?
อวิ๋นซีเฉินเริ่มทำสิ่งใดไม่ถูก มือไม้ของเขามันลนไปหมด มิรู้ว่าจะทำเช่นไรดี!
จะดันเข้าไปให้สุดหรือหยุดแค่นี้ดีเล่า?
ความรู้สึกบัดซบเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลย
สวีเหลียนฮวาใช้สองมือกำขอบสระเอาไว้แน่น นางทั้งเสียวทั้งเจ็บในคราเดียวกัน
"ทูลฝ่าบาท/ฮองเฮาสุรามงคลมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ!!!"
สวีเหลียนฮวารีบรับสุรามาดื่มเข้าไปสองจอก ความร้อนหลั่งรินราดรดลงไปในลำคอบางระหงของนาง ขับให้ใบหน้าสวยแดงซ่าน สวีเหลียนฮวาส่ายหน้าไปมาพลางครุ่นคิด
สุราช่างแรงเสียจริง!!!
เมื่อคิดได้เช่นนั้นนางจึงตัดสินใจลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวเดินออกจากสระ หลิวหมัวมัวและหลิงเจียวที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบนำผ้ามาซับกายให้นางและช่วยนางสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
แม้จะนึกเสียดายไม่น้อย แต่ทว่ายามนี้มีทั้งขันทีและนางกำนัลเฝ้ามองอยู่มากมาย น่าอายจะตายไป!!!
อวิ๋นซีเฉินกัดฟันกรอด สตรีต่ำช้าผู้นี้คิดจะไปก็ไปอย่างนั้นหรือ?
เดี๋ยวก่อน!!! เข้าไปแค่ปลายหัวเช่นนี้ ก็แปลว่าเขาตกเป็นสามีของนางแล้วเช่นนั้นหรือ!!!
ไม่จริง!!! เข้าแค่หัวก็เสียตัวแล้วหรือ?
"ทูลฝ่าบาท พิธีสรงน้ำเสร็จสิ้นแล้ว เชิญประทับที่ตำหนักเฟิ่งหวงพ่ะย่ะค่ะ"
อวิ๋นซีเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกจากสระน้ำและจัดการให้ราชเลขาสวมเสื้อผ้าอาภรณ์ให้เขา เดิมทีเขามิคิดจะไปนอนที่ตำหนักของนาง แต่ต้าเทียนเชื่อเรื่องของเทพสวรรค์เป็นอย่างมาก เขาจึงมิอาจขัดพิธีเช่นนี้ไปได้
สวีเหลียนฮวาเหลือบมองลำแท่งเอ็นร้อนของเขาด้วยท่าทีที่ตื่นตระหนก มันช่างใหญ่ยิ่งนัก!!! ใหญ่เสียจนนางรู้สึกเสียวท้องน้อย
นางยังไม่เคยบอกผู้ใดเลยว่านางมีโรคประจำตัว
โรคแพ้ของใหญ่!!!
ตำหนักเฟิ่งหวง
สวีเหลียนฮวาเดินตามอวิ๋นซีเฉินเข้ามาในตำหนักเฟิ่งหวงด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ ยามนี้นางรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ปากรูสวยยิ่งนัก คงเพราะถูกลำแท่งมังกรสวรรค์ของเขาจ่อทิ่มเข้ามาเป็นแน่
รู้อย่างนี้น่าจะอดทนดันเข้าไปให้มิด!!!
ไม่ได้สิ!!! นางกับเขาไม่ถูกกัน จะทำเช่นนั้นไม่ได้!!!
เพราะความใจลอยทำให้สวีเหลียนฮวาเดินไปชนกับแผ่นหลังของอวิ๋นซีเฉินเข้าอย่างจัง เขาเองก็ตกใจเป็นอย่างมาก ยังรู้สึกขวัญเสียกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้อยู่เลย
"ไม่แหกตาดูหรือไรจึงมาชนข้าเช่นนี้!!!"
"ตาไม่แหกเพคะ แต่อย่างอื่นแหกไปแล้ว อุ๊ย!!!"
"เจ้าหมายความว่าเช่นไร?"
"ไม่มีสิ่งใดเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันก็พูดไปเรื่อยเปื่อย"
"ก็ดี!!! คืนนี้เจ้าจงนอนที่พื้นไปเสีย เตียงนี้เป็นของข้า!!!"
"ไม่เพคะ!!! หากพระองค์อยากจะทรงนอนบนเตียงก็ห้ามใช้ผ้าห่มของหม่อมฉันเพคะ!!!"
"เหลียนฮวา!!!"
สวีเหลียนฮวาไม่สนใจเขาอีก นางดึงผ้าห่มออกมาทันที แต่ทว่านางกลับรู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาและมีอาการมึนงงเล็กน้อย คงเพราะฤทธิ์สุราที่นางดื่มเข้าไปสองจอกใหญ่นั่นเป็นแน่
ช่างแรงยิ่งนัก!!!
อวิ๋นซีเฉินที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก สตรีอ่อนแอเช่นนี้มิควรได้เป็นฮองเฮาของเขาเลยแม้แต่น้อย!!!
"หึ!!! อ่อนแอถึงเพียงนี้ยังคิดมาต่อกรกับข้า!!! ข้าใจดีกับเจ้าถึงเพียงนี้ยังมิสำนึก ข้าไม่ถีบตกเตียงก็เป็นวาสนาของเจ้าแล้ว!!!"
สวีเหลียนฮวาเริ่มรู้สึกว่ามือไม้ของนางเริ่มสั่น ร่างกายร้อนผ่าวราวกับถูกไฟเผา มันร้อนรุ่มไปทั้งกายเสียจนใบหน้าสวยมีเหงื่อเม็ดเล็กออกเต็มไปหมด
"ฝ่าบาทเพคะ"
"เรียกทำไม!!!"
"หม่อมฉันร้อนเพคะ!!!"
"ร้อนแล้ว...บัดซบ!!! มาแก้ผ้าให้ข้าดูทำไมกัน!!!'
"หม่อมฉันร้อนเพคะ!!!"
"ใส่เดี๋ยว...หน้าอกใหญ่มาก!!! อุ๊บ!!!'
อวิ๋นซีเฉินรีบยกมือขึ้นปิดปากตนทันที ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น สวีเหลียนฮวาสตรีหน้าด้าน นางแก้ผ้าให้เขาดู!!!
เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นเรือนร่างสตรี มีแต่อ่านตำราวังวสันต์ก็เท่านั้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นความใหญ่อลังการถึงเพียงนี้!!!
สวีเหลียนฮวารู้สึกราวกับว่านางกำลังจะควบคุมร่างกายของตนเองไม่ได้เสียแล้ว จึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมด ก่อนจะหันไปมองอวิ๋นซีเฉินด้วยท่าทียั่วยวน
"ฝ่าบาทเพคะ"
"หากเจ้ายังไม่หยุดเรียกข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้งเสีย!!!"
"ฝ่าบาท!!!"
"เหลียนฮวา อื้อ!!!"
สวีเหลียนฮวาดึงร่างของอวิ๋นซีเฉินให้หันกลับมาสบตากับนาง ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหาเขาทันที ริมฝีปากบางสวยได้รูปทาบทับลงไปบนริมฝีปากหนาใหญ่ของเขาอย่างถือวิสาสะ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของอวิ๋นซีเฉินและเกี่ยวกระหวัดพัวพันกันอย่างถึงใจ
อวิ๋นซีเฉินพยายามผลักไสนางครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทว่าไม่รู้นางไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใดมากมายถึงเพียงนี้ เขาเองก็เหนื่อยล้ามาทั้งวัน แม้จะมีเรี่ยวแรงมาก แต่มาเจอกับนางที่ปลุกปล้ำเขาเช่นนี้ เขาเองก็เริ่มจะไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ อีกทั้งยังมิเคยผ่านมือสตรีมาก่อน เขาเองยอมรับอย่างเต็มหัวใจว่า
ทำไม่เป็น!!!
นี่เขากำลังถูกนางปลุกปล้ำหรือ?
ไม่สิ!!! ราวกับว่าเขาสมยอมนาง
บัดซบ!!! สมองข้าบอกว่าไม่ แต่เหตุใดร่างกายข้าจึงอ่อนปวกเปียกเช่นนี้เล่า
สวีเหลียนฮวาดึงทึ้งเสื้อผ้าของอวิ๋นซีเฉินออกจนหมด ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปจูบไซ้ซอกคอของเขาอย่างหื่นกระหาย นางเคยดูหนังติดเรตมาไม่น้อย จึงจดจำได้ขึ้นใจ
"อื้อออ ปล่อยข้า!!!"
อวิ๋นซีเฉินถูกนางจับตรึงสองแขนแกร่งเอาไว้มิอาจขัดขืนได้ แต่ทว่าเขากลับรู้สึกดีไม่น้อย
สวีเหลียนฮวาแลบลิ้นลากเลียลงมาตามแผ่นอกกว้างและท้องน้อยของเขาอย่างไม่รีบไม่ร้อน ทุกการกระทำของนางทำให้สติของอวิ๋นซีเฉินกระเจิดกระเจิงไปหมด
สวีเหลียนฮวาจ้องมองลำแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ นางค่อย ๆ ยื่นมือไปกอบกุมลำแท่งสวรรค์ของเขาเอาไว้ แล้วจึงชักรูดมันขึ้นลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะให้ถี่เร่ามากยิ่งขึ้น พร้อมกับแลบลิ้นเลียปลายหัวหยักสีชมพูของเขาอย่างหยอกเย้า
เหตุใดจึงรูดฝืดเช่นนี้เล่า นางเคยเห็นในหนังมันขึ้นลงคล่องมาก!
"อ๊าส์!!! เหลียนฮวา ซี้ดดด!!!"
เขามิเคยถูกสตรีใดทำเช่นนี้มาก่อนเลย รสสัมผัสของนางทำให้เขาร่างกายบิดเร่าด้วยความเสียวซ่านเป็นอย่างมาก
"หม่อมฉันขอกินทั้งแท่งเลยนะเพคะ!"
